In de Kiki-krant, tweede editie van 27/3/2024, las ik het artikel ‘Rust: jonge kinderen hebben meer rust nodig’. Ik kan me helemaal vinden in de strekking van het artikel van Betsy van de Grift. Ik wil er zelfs graag een aanvulling op doen. Als overprikkelingscoach krijg ik vaker vragen over drukke peuters en hoe we kunnen voorkomen dat zij de sfeer in een groep te veel gaan bepalen. In sommige peutergroepen wil het rusten niet lukken omdat een of enkele kinderen niet zelfstandig hun rust kunnen vinden.
Bij rust wordt veel gedacht aan slapen of uitrusten. Wat voor mij een belangrijke aanvulling daarop is, is dat het niet alleen gaat om fysieke rust, het gaat ook om mentale en emotionele rust en om bewust ont-prikkelen.
Kinderen die naar de kinderopvang komen, zijn de hele dag omgeven door leeftijdsgenootjes. Het groepsproces gaat de hele dag door. Sommige kinderen zijn net kleine stuiterballen die de hele dag overstromen van de energie. Zij zitten vaak boordevol goede, leuke en creatieve ideeën en andere kinderen kunnen daar heerlijk op aanhaken. Maar…, zij zitten dan wel continu in de stroom van het overborrelende kind. Daar mogen zij tegen beschermd worden. Het is de bedoeling dat we kinderen laten weten dat zij in hun eigen energiestroom mogen opgroeien (5. Zelfontplooiing op de pyramide van Maslow) en dat ze niet mee hoeven in de energie van andere kinderen.
Dus het rustmoment tussen de middag, waar ik eveneens een groot voorstander van ben, is niet alleen bedoeld voor fysieke rust, maar vooral een moment om uit te checken uit de groepsenergie en in te checken in je eigen persoonlijke bronnetje: je eigen energiestroom.
Door kinderen aan te wennen dat dat moment bedoeld is voor alleen-spel en hen tegelijkertijd hun knuffel en tut aan te bieden, kiezen kinderen zelf makkelijker voor even niets.
Ik kies zelf vaak voor een start met rustige muziek, bij voorkeur zonder spel. De kindermedidaties van Jolanda Hoogkamer op YouTube vind ik een aanrader daarvoor. Daarna volgt een moment van individueel spel. Kinderen hoeven dus niet te slapen, hoeven niet te blijven rusten, maar blijven wel op hun eigen plekje.
Het is bijzonder om te zien hoe sommige kinderen kunnen verzachten, als ze weer in contact komen met hun eigen energiestroom. Je ziet en voelt de energie van kinderen veranderen en verzachten. Zij voelen er vaak niet zoveel voor om direct weer met andere kinderen te gaan spelen. Zij willen vaak juist nog wat langer opgaan in hun eigen spel.
Ook zie je kinderen die het moeilijk vinden om zich over te geven aan rust en moeite hebben om af te schakelen. Wat mij daarin is opgevallen, is dat het juist voor deze kinderen voedend is om te wennen aan rust en even op jezelf zijn. Het kost deze kinderen vaak wat langer tijd om erin te komen. Soms kan het helpen als je bij hen gaat zitten en je hand bijvoorbeeld op hun rug legt. Wanneer je dan zelf kunt zakken in je eigen energie en rustig ademt met de meditatie, dan kunnen kinderen deze energie van je overnemen.
Omdat drukkere kinderen de rustigere kant van de medaille vaak nog niet kennen, komt daarna de man met de hamer en vallen ze om van vermoeidheid. Ze zijn zo gewend om maar door en maar door te gaan, dat ze hun eigen lichaam nog niet goed genoeg kennen en hun eigen vermoeidheid niet meer voelen. Een individueel speelmoment biedt kinderen de mogelijkheid om weer in te tunen in het eigen lichaam, op het eigen spel, de eigen ideeën en de eigen initiatieven.
Voor een mooie afronding zou je de afspraak kunnen maken dat kinderen die op hun eigen stretcher aan het spelen zijn, niet gestoord mogen worden. En dat kinderen die hun knuffel en tut opgeruimd hebben, ook weer openstaan voor een uitnodiging tot samenspel.